 |
Φωτογραφία από τα
εσωτερικό μέρος των ερειπίων του
προσδιοριζόμενου κτίσματος ως «Μαγαζιά»
|
 |
Ο Δρ. Λεωνίδας Θ. Πουλιόπουλος είναι
μέλος της Συγκλήτου Επιστημόνων της
Ακαδημίας με ειδίκευση στη Διοίκηση
& Πολιτιστική Διαχείριση |
Όταν ο καιρός δεν
είναι καλός και η λίμνη δεν προσφέρεται για κωπηλασία, τότε μαζί με τον
παλαίμαχο συνκωπηλάτη και φίλο Χαρίλα βρισκουμαι εναλακτικούς τρόπους γύμνασης
όπως στο βουνό ή στον γύρο της λίμνης. Πριν αρκετό καιρό βρεθήκαμε τυχαία στο
μνημείο της φύσης που ακούει στο όνομα ΄΄Του παταράγκου η τρύπα΄΄ για την
οποία κάναμε αφιέρωμα στον Ιστότοπο ΦΟΥΙΤ και στην εφημερίδα ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ,
που μας φιλοξενούν και μας ανέχονται, αναμερόμενοι συν τοις άλλοις και στην
προέλευση του ονόματος της φυσικής αυτής σπηλιάς.
Αυτή τη φορά επιλέξαμε τον γύρω της λιμνης, με στόχο να
ανεβούμε από το μονοπάτι που το λέγαμε ΄΄κοκκινόχωμα΄΄ καταληγοντας στην
βόρεια παραλία. Μετά την ΄΄Γκουλουμπίντσα΄΄ λοιπόν όπου βρίσκονται τα
λεγόμενα ΄΄Μαγαζία΄΄ βλεπουμε τις ανασκαφές χωρταριασμένες, την πινακίδα
πεταμένη και γενικά τον χώρο παραμελημένο χωρίς περίφραξη. Για την ιστορία θα
πρέπει να πούμε ότι, στην περιοχή αυτή κατά τα λεγόμενα παλαιοτέρων, υπήρχε αρχαίος λατρευτικός χώρος, που μετά
μετατράπηκε σε χριστινιανικό μοναστήρι η σκήτη και μετά στεγάστηκαν εκεί τα
λεγόμενα ΄΄μαγαζιά΄΄. Αυτά εμείς έχουμε ακουσει, για το τι όμως ιχύει θα πρέπει
να μας το πούν οι ειδικοί. Αν κάποιοι γνωρίζουν κάτι άλλο, εμείς ευχαρίστως θα
το καταγράψουμε και θα το δημοσιεύσουμε.
Το ανακινούμε και το αναφέρουμε το θέμα αυτό, προκειμένου
να φροντίσουν οι αρμόδιοι να περιφράξουν και να φροντίσουν το χώρο έτσι ώστε
όταν ξαναγίνουμε πλούσιοι ως κοινωνία και υπάρξουν ευαίσθητοι ΄΄άρχοντες΄΄ του
τόπου να το αξιοποιήσουν, έτσι ώστε να
το απολαμβάνουμε τόσο εμείς όσο και οι τουρίστες έστω και μόνο με μια
επεξηγηματική αναθηματική
στήλη.
Δεν μπορεί μια πόλη αρχόντισα βυζαντινή με ζωή
χιλιετηρίδες, να μην μπορεί τουλάχιστον να διαφυλάξει τα μνημεία της που της δίνουν
ζωή και πλούτο. Ο γύρος της λίμνης είναι ένα από τα σπανιότατα μνημεία της
φύσης αφου σε μια απόσταση λίγων χιλιομέτρων περιλαμβάνει.
1.
Την σπηλειά του Δρακου.
2.
Την Παναγιά Μαυριώτισσα και
το εκκλησάκι του Αϊνικόλά.
3.
Την σπηλιά
Γκουλουμπίντσα,
4.
Τα μαγαζιά.
5.
Το μονοπάτι με την
ονομασία ΄΄Κοκκινόχωμα΄΄ που οδηγεί στον
προφήτη Ηλία.
6.
Τον Ναό του Σωτήρα ΄΄Αϊσωτήρα΄΄
7.
Το ερειπομένο βυρσοδεψείο
΄΄Νταμπαχανάς΄΄ δίπλα από τον ΝΟΚ που δεν φαίνεται.
8.
Το αρχοντικό Τσιατσαπά
κλπ.
9.
Και τα λίγα εναπομείναντα
νεοκλασικά (Νταή, Νάντσιου, Οικονομιδη,κλπ) και άλλο φυσικό πλούτο, που
θα μπορούσε να απολαύσει
κανείς περπατώντας, ποδηλατώντας ή ψαρεύοντας.
Η ελληνική γή
και ιστορία κρύβει πολλά μυστικά μέσα της.
Αν τα αναδείξουμε και τα προβάλλουμε κατάλληλα μόνο κέρδος και όφελος θα
έχουμε. Επειδή δε όπως λέει μία αρχαία ρήση ότι <<πενία τέχνας
κατεργάζεται>>, είναι καιρός τώρα που η οικονομία δεν είναι στα καλά της
και γίναμε φτωχότεροι, είναι επιτακτική ανάγκη να αναδείξουμε εκείνα τα
συγκριτικά πλεονεκτήματα, που δεν έχουν οι άλλοι. Δηλαδή τον κρυμμένο, λιμνάζοντα και ΄΄κοιμισμένο΄΄ πολιτισμό μας,
που είναι αναξιοποίητος και περιμένει να τον επεξεργασθούμε να τον συντηρίσουμε να τον ψηφιοποιήσουμε και να τον αναδείξουμε.
ΔΙΟΤΙ
Ένας τόπος χωρίς ιστορία θα ήταν ορφανός και
δυστυχισμένος. Γιατί το σήμερα έρχεται από το χθες, το μέλλον αναδύεται από το
παρελθόν.
