Δρ. Λεωνίδα Θ. Πουλιόπουλου: Οι αθόρυβοι πρεσβευτές του κλάδου της γουναρικής βιοτεχνίας.

Ο Δρ. Λεωνίδας Θ. Πουλιόπουλος είναι
μέλος της Συγκλήτου Επιστημόνων της
 Ακαδημίας με ειδίκευση στη Διοίκηση
& Πολιτιστική Διαχείριση

(Πολλές μικροϊστορίες δημιουργούν μεγάλες μακροϊστορίες)

     Ο Αϊνστάιν έλεγε: Αν το Α είναι η επιτυχία, τότε ο μαθηματικός τύπος είναι Α=Χ+Υ+Ζ, όπου Χ ίσον δουλειά, Υ ίσον παιχνίδι και Ζ ίσον να κρατάς το στόμα σου κλειστό.

    Έκανα αυτόν το πρόλογο καθότι θέλω να αναφερθώ σε κάποιον άνθρωπο αυτοδημιούργητο που ξεκίνησε όχι από το μηδέν αλλά από μείον και τουλάχιστον δυο παράγοντες της εξίσωσης τους εφήρμοσε. Για τον τρίτο δεν ξέρουμε ίσως θα μπορούσε να θα μας το πει ο ίδιος.  Είναι ένας άνθρωπος που αφιερώθηκε και αφοσιώθηκε στην δουλειά του και έγινε αποδεκτός από φίλους και εχθρούς.

    Τον αθόρυβο αυτόν  πρεσβευτή της γούνας και της Καστοριάς, τον συνάντησα και γνώρισα για πρώτη φορά στην Μόσχα το 1973, όταν συνταξίδεψε με την εθνική ομάδα κωπηλασίας, (αποτελούμενη από Καστοριανούς) σε διεθνείς αγώνες. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τότε ότι η Σοβιετική Ρωσία σε λιγότερο από 2 δεκαετίες θα προσχωρούσε στην οικονομία της αγοράς, αφού το σύστημα της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας δεν άντεξε στον ανταγωνισμό του  λεγόμενου καπιταλισμού(πολιτική έκφραση).

    Φαίνεται ότι ο νεαρός τότε Χρήστος είχε ενστικτωδώς εμπεδώσει την ρήση του Αϊνστάιν που έλεγε ότι: Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση. Ίσως ενδόμυχα πίστευε χωρίς να το ομολογεί (παράγων Ζ= να κρατάς το στόμα σου κλειστό), ότι μια μέρα το Σοβιετικό καθεστώς θα ήταν παρελθόν και η τεράστια και αχανής αυτή αγορά θα ασπάζονταν τους κανόνες της οικονομίας της αγοράς.

    Έτσι λοιπόν πριν περάσουν 20 χρόνια η Ρωσία έγινε ο καλύτερος πελάτης των γουναράδων, αφού τα σύνορα άνοιξαν και η ανατολική Ευρώπη προσχώρησε στην οικονομία της αγοράς, σώζοντας έτσι έναν κλάδο που είχε αρχίσει να κλονίζεται ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 80.

     Ο Χρήστος ακολουθώντας πιστά την εξίσωση του Αϊνστάιν, χωρίς να είναι μαθηματικός, και κυρίως τον παρά-γοντα (Χ = Δουλειά), ξεκίνησε να βάζει σε εφαρμογή το όραμά του και τον στόχο να πετύχει στην δουλειά του, παράλληλα όμως τιμώντας, εκτιμώντας και βοηθώντας τον τόπο και το επάγγελμα που τον ανέδειξε με κάθε τρόπο.

      Ο κ. Παπαδόπουλος δεν ντρέπεται να πει ότι ξεκίνησε από μικρός κάνοντας ευκαιριακές δουλειές, όπως του βο-ηθού κουρέα, του μπακαλόγατου, του αχθοφόρου, του γκαρσόν κλπ, μέχρις ότου να ξεκινήσει το επάγγελμα του γουναρά το οποίο τον κέρδισε το αγάπησε και με πάθος το υπηρέτησε. 

Στη φωτογραφία εμφανίζεται η  Βαλεντίνα Ματβιένκο  ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος αφού διετέλεσε Περιφερειάρχης  και Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Αγίας Πετρούπολης,  πρόεδρος του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας  και της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης της Ρωσικής Ομοσπονδίας.  Υπηρέτησε από τις 2 Οκτωβρίου 1997 έως την  24η Σεπτεμβρίου 1998 ως Πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα και γνωρίζει ουκρανικά, γερμανικά  αγγλικά  και ελληνικά. Για τον συμπολίτη μας κ. Παπαδόπουλο Χρήστο που είναι στην  φωτογραφία, αναφέρεται ότι ο ράβει γούνες για την ρωσική ελίτ. 

   Φυσικά εμείς εδώ σε ένα τόσο σύντομο άρθρο δεν μπορούμε να αναφερθούμε σε όλες λεπτομέρειες της επαγγελματικής δραστηριότητας ενός ανθρώπου,  που κέρδισε την εμπιστοσύνη όχι μόνο των πελατών του αλλά και την αναγνώριση των συναδέλφων του και των συνεργατών του και πρόβαλε τον κλάδο και τα δημιουργήματά του, με έναν τρόπο μοναδικό και φυσικά φανταστικό.

      Εάν είχε την δυνατότητα να  δει κανείς το φωτογραφικό αρχείο αυτού του επιχειρηματία, τις πιστοποιήσεις, τους επαίνους, τις ευχαριστίες για δωρεές, φιλανθρωπίες, πράξεις κοινωνικής ευθύνης και ένα σωρό άλλα ντοκουμέντα, τότε μόνο  θα μπορούσε να αποτιμήσει την συνεισφορά του στην πόλη και τον κλάδο. Εμείς είχαμε την ευκαιρία αυτή, όταν επισκεφτήκαμε την επιχείρηση P.K.Z., πριν δύο χρόνια περίπου, πρώτα με έναν Γερμανό σκηνοθέτη και μετά  με ένα ζευγάρι συνταξιούχων γουναράδων από το Ντίσελντορφ, οι οποίοι είχαν υποσχεθεί στον εαυτόν τους ότι, μόλις έπαιρναν την σύνταξη θα έκαναν δώρο στον εαυτόν τους αυτό το ταξίδι.

       Για μένα ήταν μια εμπειρία να συνειδητοποιήσω ακόμη περισσότερο αυτόν τον μύθο, που έχουν δημιουργήσει οι Γερμανοί γουναράδες και όχι μόνο, για τους Καστοριανούς και Σιατιστινούς τεχνίτες, γεγονός για το οποίο κάναμε και σχετικό δημοσίευμα. << ΚΑΣΤΟΡΙΑ + ΣΙΑΤΙΣΤΑ + ΒΙΟΤΕΧΝΙΑ ΓΟΥΝΑΣ = ΜΥΘΟΣ. (Μία προσέγγιση για επαγγελματική αφύπνιση)>> ΙΟΥΝΙΟΣ 2014. (ΦΩΝΗ της ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ και ιστότοπος  Φούιτ.gr)

      Εμείς με το άρθρο αυτό δεν θέλουμε να προβάλουμε τον συγκεκριμένο επιχειρηματία, ο οποίος στο κάτω κάτω ούτε μας το ζήτησε, αλλά να καταγράψουμε ένα ιστορικό γεγονός και να προβάλουμε την προσφορά αθόρυβων πράξεων και πρακτικών με μεγάλη υπεραξία για τον κλάδο και την ιδιαίτερη πατρίδα μας.

    Πέραν αυτού, επιβραβεύοντας έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο την λεγόμενη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη μιας επιχείρησης, ευελπιστούμε να υποκινήσουμε και να παρακινήσουμε και άλλους επιχειρηματίες, να καταγράψουν και να διασώσουν την ιστορία τους, διότι κάθε προσωπική ή επιχειρηματική ιστορία, αθροιζόμενη, δημιουργεί την ιστορία του τόπου και της πατρίδας μας. Διότι κοινωνίες και πόλεις χωρίς γνώση της  ιστορίας δεν θα έχουν κανένα μέλλον.

    Κλείνοντας το άρθρο αυτό, αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε κάτι που μου είπε πριν πολλά χρόνια ο ομότιμος καθηγητής και δάσκαλός μου Στάθης Πελαγίδης, (διασώστης της ιστορίας του ποντιακού ελληνισμού) στην παρουσίαση ενός βιβλίου μας που ήταν σαν προφητικό. << Όσο περνά ο καιρός η Μικροϊστορία θα κερδίζει έδαφος >>

     <<Η Ιστορία πρέπει να γράφεται από γενιά σε γενιά, επειδή, μολονότι το παρελθόν δεν αλλάζει, εντούτοις αλλάζει το παρόν>>. 

    <<Οι άνθρωποι είναι δημιουργοί της Ιστορίας τους, αλλά δεν γνωρίζουν ότι την δημιουργούν οι ίδιοι>>

 <<Μόνον η συνειδητοποίηση του παρελθόντος μπορεί να μας κάνει να κατανοήσουμε το παρόν>> και συμπληρώνω…. πολύ περισσότερο να διαμορφώσουμε το μέλλον. Αυτά είναι μερικά από τα πολλά φιλοσοφημένα αποφθέγματα ανθρώπων της γνώσης που έχουν όχι μόνο διαχρονικότητα αλλά αποτελούν και συμπαντική νομοτέλεια.

Φωτογραφία  του Θιοντόρ (Θεόδωρος) Γιουρτσίχιν (με τους συναδέλφους του) του πρώτου Ελληνοποντιακής καταγωγής Ρώσου αστροναύτη  που γεννήθηκε στο Βατούμι της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Αζαρίας το 1959, που μιλά πολύ καλά και τα ποντιακά, αφιερωμένη ιδιοχείρως, στον συμπολίτη μας γουνοποιό  Χρήστο Παπαδόπουλο, με τον οποίο έχει προσωπική γνωριμία και φιλία.